معنی گوش تاب در لغت نامه دهخدا

تابندۀ گوش، پیچندۀ گوش، گوش پیچ،، گوش تابیده، پیچیده گوش،، گوشمال و تاب دادن گوش برای سیاست و تأدیب و عقوبت، (ناظم الاطباء)، گوشمال،، پارچه ای باشد که بر دور گوش پیچند، (برهان)، پارچه ای که بر دور کله و گوش پیچند، (ناظم الاطباء)، گوش پیچ

معنی گوش تاب در فرهنگ لغت هوشیار

تابنده گوش پیچنده گوش، گوش تابیده پیچیده گوش، تاب دادن گوش برای تنبیه گوشمالی، پارچه ایست که دور گوش و سر پیچند: گوش پیچ

معنی گوش تاب - جستجوی لغت در جدول جو

گوش تاب

لغت نامه دهخدا

گوش تاب

فرهنگ لغت هوشیار

گوهرتاب

(دخترانه)

تابنده چون گوهر

فرهنگ نامهای ایرانی

گوش تیز

آنکه قوۀ شنوایی قوی دارد

فرهنگ فارسی عمید

گوشتابه

آبگوشت، خوراک آبدار که با گوشت و نخود و لوبیا تهیه می شود

فرهنگ فارسی عمید

گوش تابی

گوش مالی، مالیدن گوش کسی، تنبیه و ادب کردن، گوش تابی

فرهنگ فارسی عمید

گوهرتاب

درخشان مانند گوهر

فرهنگ فارسی عمید

آتش تاب

کسی که مواد سوختنی در کوره می ریزد، تون تاب، گلخنی، کوره

فرهنگ فارسی عمید

تون تاب

کارگری که در گلخن حمام آتش می افروزد، آتش انداز، گلخن تاب

فرهنگ فارسی عمید

آتش تاب

(چَ نَنْ دَ / دِ)

گلخنی. تون تاب

لغت نامه دهخدا

روشن تاب

(مَ / مِ گُ سَسْ تَ / تِ)

آنکه یا آنچه روشنایی از او می تابد. درخشان:
چو بحر ژرف سپهر و چو لنگر زرین
فتاده در بن بحر آفتاب روشن تاب.
امیر معزی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ریش تاب

ریش مجعد، (ناظم الاطباء) (از شعوری ج 2 ورق 17)

لغت نامه دهخدا

گوش کاو

گوش پاک کن، (یادداشت مؤلف)، آلت کاویدن گوش،
که گوش کاود، آنکه گوش کاود

لغت نامه دهخدا

گوش سنب

(سُمْبْ)

هزارپا. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

لغت نامه دهخدا

خوش تابی

(خوَشْ / خُشْ)

مقابل بدتابی. خوب تابی. نیکوتابی. نیک تابی. نکوتابی. (یادداشت مؤلف). رجوع به تاب و تابیدن شود

لغت نامه دهخدا

گوش تیز

تیزگوش، رجوع به تیزگوش شود

لغت نامه دهخدا

گوشتاب

عصیر گوشت، آب گوشت، یک قسم نانخورشی که از گوشت سازند، و آبگوشت نیز نامند، (ناظم الاطباء) : وحشوها نرم باید چون کشطاب غلیظ با جلاب و روغن بادام و گوشتاب از گوشت بزغاله ... (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

لغت نامه دهخدا

گوشتاسب

احتلام، (رشیدی)، احتلام و شیطانی شدن باشد، (برهان)، مصحف گوشاسب است، (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)، منقارمرغان، (رشیدی) (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

گوشتابه

(بَ / بِ)

نانخورشی که از گوشت سازند، و آبگوشت و گوشتاب نیز گویند. (ناظم الاطباء). نشیله. (مهذب الاسماء). مدققه. (یادداشت مؤلف). مدقوقه. (یادداشت مؤلف). گوشتاوه: و دفع مضرت (شراب ممزوج و مروق) با گوشتابه و قلیه با توابل و افزار بسیار کنند. (نوروزنامه)

لغت نامه دهخدا

گوش تابی

عمل گوش تاب، گوش پیچی، گوش کسی را برای مجازات یا تأدیب پیچاندن، (فرهنگ نظام)، گوشمالی و سیاست، (ناظم الاطباء)، بر قیاس گوش تاب و با لفظ دادن و خوردن و کشیدن مستعمل، (آنندراج) :
سررشته گشته پنبۀ غفلت به کار من
از بس که گوش تابی استاد خورده ام،
ملا مفید بلخی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

موی تاب

(دُ)

تابندۀ مو، موتاب، آنکه تارهای موی سر به هم تاب دهد و از آن رشته سازد، آنکه طناب مویی می سازد، رسن تاب، رسنگر، (ناظم الاطباء) :
ز هجر موی تاب خود سیه شد روزگار من
ازآن است اینکه پستر می رود هر روز کار من،
سیفی (از آنندراج)،
، که موی خود یا دیگری بتابد، آنکه گیسوی خود تابیده باشد، کنایه است از معشوق که گیسوی بلند و تاب داده دارد

لغت نامه دهخدا

گوش سنب

آنچه گوش را سوراخ کند، هزار پا

فرهنگ لغت هوشیار

گهر تاب

تابنده چون گوهر، پیراهنی که زنان در موسم گرما در بر کنند و آن چنان لطیف باشد که بدن از ورای آن پیداست: برشته زر خورشید نور بافنده که بافت بر قد گیتی قبای گوهر تاب. (خاقانی)

فرهنگ لغت هوشیار

گوهر تاب

تابنده چون گوهر، پیراهنی که زنان در موسم گرما در بر کنند و آن چنان لطیف باشد که بدن از ورای آن پیداست: برشته زر خورشید نور بافنده که بافت بر قد گیتی قبای گوهر تاب. (خاقانی)

فرهنگ لغت هوشیار

گوشتابه

گوشتاب: و دفع مضرت (شراب ممزوج و مروق) با گوشتابه و قلیه با توابل و افزار بسیار کنند

فرهنگ لغت هوشیار